path: root/talermerchantdemos/blog/articles/pl/reevaluating-copyright.html

<!--#set var="ENGLISH_PAGE" value="/philosophy/reevaluating-copyright.en.html" -->

<!--#include virtual="/server/header.pl.html" -->
<!-- Parent-Version: 1.79 -->

<!-- This file is automatically generated by GNUnited Nations! -->
<title>Nowa ocena prawa autorskiego: społeczeństwo musi być górą - Projekt GNU -
Free Software Foundation</title>

<!--#include virtual="/philosophy/po/reevaluating-copyright.translist" -->
<!--#include virtual="/server/banner.pl.html" -->
<h2>Nowa ocena prawa autorskiego: społeczeństwo musi być górą</h2>

<pre>
       Nowa ocena prawa autorskiego: społeczeństwo musi być górą
         [Tekst opublikowany w&nbsp;Oregon Law Review, Wiosna 1996]

                           Richard Stallman
</pre>

<p>Środowisko prawnicze zdaje sobie sprawę, że&nbsp;cyfrowa technika
informacyjna stwarza &bdquo;problemy dla prawa autorskiego&rdquo;,
ale&nbsp;nie ustaliło ich głównej przyczyny, czyli&nbsp;zasadniczego
konfliktu pomiędzy wydawcami objętych prawem autorskich dzieł a&nbsp;ich
odbiorcami. Wydawcy, dbając o&nbsp;własne interesy, przedstawili
poprzez&nbsp;administrację Clintona propozycję rozwiązania tych
&bdquo;problemów&rdquo; poprzez&nbsp;rozwiązanie konfliktu na&nbsp;swoją
korzyść. Propozycja ta, czyli&nbsp;Lehman White Paper [Biała Księga Lehmana]
<a href="#ft2">[2]</a>, była głównym przedmiotem konferencji
&bdquo;Innovation and the Information Environment&rdquo; [<em>Innowacja
i&nbsp;środowisko informacyjne</em>], która odbyła się na&nbsp;Uniwersytecie
Oregon w&nbsp;listopadzie 1995 roku.</p>

<p>Główny prelegent, John Perry Barlow <a href="#ft3">[3]</a>, rozpoczął
konferencję mówiąc nam, w&nbsp;jaki sposób zespół Grateful Dead zdał sobie
sprawę z&nbsp;rzeczonego konfliktu i&nbsp;jak sobie z&nbsp;nim
poradził. Zdecydowali oni, że&nbsp;byłoby rzeczą niewłaściwą ingerować
w&nbsp;kopiowanie ich występów na&nbsp;kasety lub&nbsp;w dystrybucję
poprzez&nbsp;Internet, ale&nbsp;nie widzieli niczego złego
w&nbsp;egzekwowaniu prawa autorskiego obejmującego nagrywanie ich muzyki
na&nbsp;nośniki&nbsp;CD.</p>

<p>Barlow nie przedstawił przyczyn traktowania tych nośników w&nbsp;inny
sposób, a&nbsp;Gary Glisson <a href="#ft4">[4]</a> krytykował później jego
koncepcję, mówiącą że&nbsp;Internet jest niewytłumaczalnie unikalny
i&nbsp;niepodobny do&nbsp;niczego innego na&nbsp;świecie. Glisson
przekonywał, że&nbsp;powinniśmy być w&nbsp;stanie ustalić konsekwencje dla
polityki związanej z&nbsp;prawem autorskim, które wynikają z&nbsp;istnienia
Internetu, stosując taki sam rodzaj analizy, jakiego używamy
w&nbsp;przypadku innych technologii. Poniższy artykuł to właśnie próbuje
zrobić.</p>

<p>Barlow zasugerował, że&nbsp;nasza intuicja oparta na&nbsp;własności
w&nbsp;sensie przedmiotów materialnych nie przekłada się na&nbsp;własność
w&nbsp;sensie informacji, gdyż informacje są &bdquo;abstrakcyjne&rdquo;. Jak
zauważył Steven Winter <a href="#ft5">[5]</a>, abstrakcyjna własność
istnieje od&nbsp;stuleci. Udziały w&nbsp;firmie, giełdowe transakcje
terminowe, a&nbsp;nawet papierowe pieniądze, są formami własności mniej
lub&nbsp;bardziej abstrakcyjnymi. Barlow, a&nbsp;także inni, którzy dowodzą,
że&nbsp;informacje powinny być wolne, nie odrzucają wymienionych form
abstrakcyjnej własności. Jasno widać, że&nbsp;zasadnicza różnica pomiędzy
informacjami a&nbsp;dopuszczalnymi formami własności nie opiera się
na&nbsp;abstrakcyjności jako takiej. Na&nbsp;czym się więc&nbsp;opiera?
Proponuję proste i&nbsp;praktyczne wyjaśnienie.</p>

<p>Prawo autorskie obowiązujące w&nbsp;USA uznawane jest za&nbsp;transakcję
pomiędzy społeczeństwem i&nbsp;&bdquo;autorami&rdquo; (chociaż
w&nbsp;rzeczywistości zazwyczaj wydawcy przejmują kontrolę nad&nbsp;należącą
do&nbsp;autorów częścią tej umowy). Społeczeństwo sprzedaje pewne wolności
w&nbsp;zamian za&nbsp;dostęp do&nbsp;większej ilości wydanych
dzieł. Do&nbsp;czasu wydania Białej Księgi, nasz rząd nigdy nie sugerował,
że&nbsp;społeczeństwo powinno wymienić <em>całą</em> swoją wolność
na&nbsp;możliwość korzystania z&nbsp;opublikowanych dzieł. Prawo autorskie
wiąże się z&nbsp;rezygnacją z&nbsp;niektórych wolności i&nbsp;utrzymaniem
innych. Znaczy to, że&nbsp;istnieje wiele alternatywnych umów, które
społeczeństwo mogłoby zaproponować wydawcom. Która umowa jest wobec tego
najlepsza dla społeczeństwa? Które wolności warto wymienić i&nbsp;na jak
długo? Odpowiedzi zależą od&nbsp;dwóch rzeczy: jak wiele dodatkowych
wydawnictw otrzyma społeczeństwo w&nbsp;zamian za&nbsp;jakąś wolność
oraz&nbsp;jak wiele korzyści przyniesie mu zachowanie tej wolności.</p>

<p>To pokazuje, dlaczego błędem jest podejmowanie <a href="#later-1">decyzji
w&nbsp;sprawach własności intelektualnej</a> poprzez&nbsp;analogię
do&nbsp;starszych ustaleń lub&nbsp;do własności przedmiotów
materialnych. Winter w&nbsp;przekonywujący sposób argumentował,
że&nbsp;można tworzyć takie analogie, naciągać stare pojęcia i&nbsp;stosować
je do&nbsp;nowych decyzji <a href="#ft6">[6]</a>. To na&nbsp;pewno
doprowadzi do&nbsp;jakiegoś rozwiązania&nbsp;&ndash; ale&nbsp;nie
dobrego. Analogia nie jest użytecznym sposobem na&nbsp;podejmowanie decyzji,
co kupić lub&nbsp;za ile.</p>

<p>Nie decydujemy na&nbsp;przykład, czy&nbsp;zbudować nową autostradę
w&nbsp;Nowym Jorku poprzez&nbsp;analogię do&nbsp;poprzedniej decyzji
w&nbsp;sprawie planowanej autostrady w&nbsp;Iowa. Te same czynniki (koszt,
natężenie ruchu samochodowego, przebieg przez tereny zamieszkane) wchodzą
w&nbsp;grę przy okazji każdej decyzji dotyczącej budowy autostrady; gdybyśmy
podejmowali decyzje w&nbsp;sprawie autostrad poprzez&nbsp;analogię
do&nbsp;poprzednich takich decyzji, to albo&nbsp;zbudowalibyśmy wszystkie
planowane autostrady, albo&nbsp;żadną z&nbsp;nich. Zamiast tego oceniamy
każdą planowaną autostradę pod&nbsp;kątem za&nbsp;i&nbsp;przeciw, których
wielkości są w&nbsp;każdym przypadku różne. Również w&nbsp;sprawach
związanych z&nbsp;prawem autorskim musimy mierzyć koszty i&nbsp;zyski
pod&nbsp;kątem obecnej sytuacji i&nbsp;obecnych nośników, a&nbsp;nie
pod&nbsp;kątem tego, jak stosowało się ono do&nbsp;innych nośników
w&nbsp;przeszłości.</p>

<p>To pokazuje także dlaczego zasada Laurence'a Tribe'a mówiąca, że&nbsp;prawa
dotyczące wypowiedzi nie powinny zależeć od&nbsp;wyboru nośnika<a
href="#ft7">[7]</a>, jest niemożliwa do&nbsp;zastosowania przy decyzjach
dotyczących praw autorskich. Prawo autorskie to transakcja ze
społeczeństwem, a&nbsp;nie prawo naturalne. W&nbsp;sprawach związanych
z&nbsp;polityką wobec prawa autorskiego chodzi o&nbsp;to, które umowy są
korzystne dla społeczeństwa, a&nbsp;nie o&nbsp;to, jakie prawa przysługują
wydawcom czy&nbsp;też czytelnikom.</p>

<p>System prawa autorskiego rozwijał się wraz z&nbsp;prasą
drukarską. W&nbsp;czasach prasy drukarskiej skopiowanie książki było
niewykonalne dla zwykłego czytelnika. Wymagana do&nbsp;tego była prasa
drukarska, a&nbsp;zwykły czytelnik takowej nie posiadał. Ten sposób
kopiowania był co więcej nieprawdopodobnie drogi, jeśli nie wykonywało się
wielu kopii&nbsp;&ndash; co w&nbsp;rezultacie znaczy, że&nbsp;tylko wydawcy
mogli kopiować książki w&nbsp;sposób opłacalny.</p>

<p>Tak więc&nbsp;kiedy społeczeństwo sprzedawało wydawcom wolność kopiowania
książek, to oddawało coś, z&nbsp;czego <b>nie mogło korzystać</b>. Wymiana
czegoś, z&nbsp;czego nie można korzystać, na&nbsp;coś użytecznego
i&nbsp;przydatnego to zawsze dobry interes. Prawo autorskie nie budziło
zatem&nbsp;kontrowersji w&nbsp;czasach prasy drukarskiej, dokładnie dlatego,
że&nbsp;nie ograniczało niczego, co społeczeństwo czytelników mogłoby
powszechnie robić.</p>

<p>Ale&nbsp;czasy prasy drukarskiej powoli się kończą. Przemianę zapoczątkowały
kserokopiarki oraz&nbsp;kasety audio i&nbsp;wideo; cyfrowa technika
informacyjna zbliża ją do&nbsp;całkowitej realizacji. Te zdobycze techniki
umożliwiają kopiowanie zwykłym ludziom, a&nbsp;nie tylko posiadającym
specjalistyczny sprzęt wydawcom. A&nbsp;oni z&nbsp;tej możliwości
korzystają!</p>

<p>Zwykli ludzie nie są już tak skłonni zrzec się wolności kopiowania, gdy
staje się ono dla nich użytecznym i&nbsp;praktycznym zajęciem. Zamiast
sprzedawać, chcą tę wolność zachować i&nbsp;z&nbsp;niej
korzystać. Transakcja, jaką jest prawo autorskie w&nbsp;swojej dzisiejszej
postaci, nie jest już dla społeczeństwa dobrym interesem i&nbsp;czas ją
zrewidować&nbsp;&ndash; czas by prawo uznało korzyści, jakie wynikają dla
społeczeństwa z&nbsp;robienia i&nbsp;dystrybucji kopii.</p>

<p>Dzięki tej analizie widzimy, dlaczego odrzucenie starego prawa autorskiego
nie jest oparte na&nbsp;przekonaniu, że&nbsp;Internet jest niewytłumaczalnie
unikalny. Internet jest tutaj istotny, bo&nbsp;pozwala na&nbsp;kopiowanie
literatury i&nbsp;dzielenie się nią przez zwykłych czytelników. Im łatwiej
jest kopiować i&nbsp;się dzielić, tym bardziej staje się to użyteczne
i&nbsp;tym bardziej prawo autorskie w&nbsp;swojej dzisiejszej postaci staje
się złym interesem.</p>

<p>Ta analiza wyjaśnia również dlaczego sensowne jest, że&nbsp;Grateful Dead
domaga się, żeby prawo autorskie obejmowało produkowanie płyt kompaktowych,
ale&nbsp;nie indywidualne kopiowanie. Produkcja płyt kompaktowych działa jak
prasa drukarska; przekopiowanie płyty CD na&nbsp;inną płytę nie jest dzisiaj
wykonalne dla zwykłych ludzi, nawet dla posiadaczy komputerów. Tak
więc&nbsp;prawo autorskie obejmujące wydawanie płyt kompaktowych pozostaje
nieszkodliwe dla słuchaczy muzyki, tak samo jak całe prawo autorskie było
nieszkodliwe w&nbsp;czasach prasy drukarskiej. Jednak&nbsp;ograniczanie
kopiowania tej samej muzyki na&nbsp;cyfrową taśmę audio szkodzi słuchaczom
i&nbsp;są oni upoważnieni, by takie ograniczenie odrzucić. (Dopisek
z&nbsp;roku 1999: jeśli chodzi o&nbsp;płyty kompaktowe, to praktyczna
sytuacja zmieniła się, jako że&nbsp;wielu zwykłych użytkowników komputerów
może je teraz kopiować. Oznacza to, że&nbsp;powinniśmy je teraz traktować
bardziej jak kasety. Wyjaśnienie z&nbsp;roku 2007: niezależnie
od&nbsp;ulepszeń w&nbsp;technologii CD, nadal ma sens aby&nbsp;prawa
autorskie dotyczyły komercyjnej dystrybucji a&nbsp;zezwalały
na&nbsp;kopiowane przez osoby indywidualne).</p>

<p>Widzimy również, dlaczego abstrakcyjna natura <a href="#later-1">własności
intelektualnej</a> nie jest zasadniczym czynnikiem. Inne formy abstrakcyjnej
własności reprezentują jakieś udziały. Kopiowanie jakiegokolwiek udziału
jest w&nbsp;swej naturze czynnością, na&nbsp;której bilans wychodzi
na&nbsp;zero; osoba kopiująca zyskuje tylko poprzez&nbsp;odbieranie majątku
komuś innemu. Skopiowanie banknotu dolarowego na&nbsp;kolorowej kopiarce
jest równoznaczne w&nbsp;swoich efektach z&nbsp;obcięciem drobnej części
z&nbsp;każdego innego dolara i&nbsp;ich dodaniem, żeby powstał nowy. Uważamy
to, naturalnie, za&nbsp;złe postępowanie.</p>

<p>Natomiast&nbsp;skopiowanie użytecznej, pouczającej lub&nbsp;zajmującej
informacji dla znajomego czyni świat szczęśliwszym i&nbsp;lepszym; daje to
korzyści znajomemu i&nbsp;ze swej natury nikogo nie krzywdzi. Jest
konstruktywnym działaniem, które wzmacnia więzi społeczne.</p>

<p>Niektórzy z&nbsp;czytelników mogą to kwestionować, bo&nbsp;znają twierdzenie
wydawców, że&nbsp;nielegalne kopiowanie przynosi im
&bdquo;straty&rdquo;. Twierdzenie to jest wyjątkowo nieścisłe
i&nbsp;częściowo mylące. Co ważniejsze, przyjmuje ono za&nbsp;prawdziwe coś,
czego jeszcze nie udowodniono.</p>

<ul>
  <li>Twierdzenie to jest wyjątkowo nieścisłe, bo&nbsp;zakłada,
że&nbsp;w&nbsp;innym wypadku tenże znajomy kupiłby kopię
od&nbsp;wydawcy. Czasami jest to prawdą, ale&nbsp;częściej nie jest;
a&nbsp;kiedy nie jest, to rzekoma strata nie zachodzi.</li>

  <li>Twierdzenie to jest częściowo mylące, bo&nbsp;słowo &bdquo;strata&rdquo;
sugeruje wydarzenia zupełnie innej natury&nbsp;&ndash; wydarzenia,
w&nbsp;wyniku których coś, co posiadają, zostaje im zabrane. Jeśli,
na&nbsp;przykład, zapasy książek księgarni zostałby spalony, lub&nbsp;gdyby
pieniądze w&nbsp;kasie zostały podarte, to rzeczywiście byłoby to
&bdquo;stratą&rdquo;. Powszechnie zgadzamy się, że&nbsp;robienie tych rzeczy
innym jest złe.

    <p>Ale&nbsp;jeśli wasz znajomy unika konieczności kupienia jakiejś książki, to
księgarnia i&nbsp;wydawca nie tracą niczego, co mieli
w&nbsp;posiadaniu. Bardziej stosownym opisem byłoby stwierdzenie,
że&nbsp;księgarnia i&nbsp;wydawca zarabiają mniej, niż mogliby zarobić. Taki
sam rezultat może nastąpić, jeśli wasz znajomy zdecyduje się zagrać
w&nbsp;brydża zamiast przeczytać jakąś książkę. W&nbsp;systemie
wolnorynkowym żadna firma nie jest upoważniona do&nbsp;krzyczenia
&bdquo;faul&rdquo; tylko dlatego, że&nbsp;potencjalny klient zdecydował się
z&nbsp;nią nie zadawać.</p>
    </li>

  <li>Twierdzenie to przyjmuje za&nbsp;prawdziwe coś, czego jeszcze nie
udowodniono, bo&nbsp;koncepcja &bdquo;straty&rdquo; oparta jest
na&nbsp;założeniu, że&nbsp;wydawca &bdquo;powinien był&rdquo; dostać
pieniądze. To z&nbsp;kolei oparte jest na&nbsp;założeniu, że&nbsp;prawo
autorskie istnieje i&nbsp;zabrania indywidualnego kopiowania. Ale&nbsp;to
jest właśnie sprawa, którą rozważamy: co powinno obejmować prawo autorskie?
Jeśli społeczeństwo zadecyduje, że&nbsp;może dzielić się kopiami, to wydawca
nie jest upoważniony do&nbsp;tego, by oczekiwać za&nbsp;każdą z&nbsp;nich
zapłaty i&nbsp;nie może też twierdzić, że&nbsp;ponosi &bdquo;straty&rdquo;,
skoro ich nie ponosi.

    <p>Innymi słowy, &bdquo;strata&rdquo; wynika z&nbsp;prawa autorskiego; nie jest
wpisana w&nbsp;samo kopiowanie. Kopiowanie jako takie nikogo nie krzywdzi.</p>
  </li>
</ul>

<p>Postanowienie Białej Księgi, które budzi najszerszy sprzeciw, to system
odpowiedzialności zbiorowej, w&nbsp;którym od&nbsp;właściciela komputera
wymaga się monitorowania i&nbsp;kontrolowania działalności wszystkich jego
użytkowników, pod&nbsp;groźbą bycia ukaranym za&nbsp;czyny, których nie był
współuczestnikiem, ale&nbsp;którym nie zdołał aktywnie zapobiec. Tim Sloan<a
href="#ft8">[8]</a> zwrócił uwagę na&nbsp;fakt, że&nbsp;daje to właścicielom
praw autorskich uprzywilejowaną pozycję nie przyznaną nikomu innemu, kto
może twierdzić, że&nbsp;został pokrzywdzony przez użytkownika komputera;
nikt na&nbsp;przykład nie proponuje karać właściciela komputera, jeśli nie
zdoła on aktywnie powstrzymać użytkownika przed zniesławieniem
kogoś. Zwracanie się ku odpowiedzialności zbiorowej jest naturalne dla rządu
w&nbsp;przypadku gdy chce on wyegzekwować prawo, w&nbsp;którego
przestrzeganie nie wierzy wielu obywateli. Im bardziej technika cyfrowa
umożliwia obywatelom dzielenie się informacjami, tym bardziej drakońskich
metod będzie potrzebował rząd, żeby wyegzekwować przestrzeganie prawa
autorskiego przez zwykłych obywateli.</p>

<p>Kiedy przedstawiono projekt amerykańskiej konstytucji, zawierał on
propozycję, żeby autorzy byli uprawnieni do&nbsp;monopolu praw autorskich,
która została odrzucona<a href="#ft9">[9]</a>. Zamiast niej założyciele
naszego kraju przyjęli inną formę prawa autorskiego, taką, która
na&nbsp;pierwszym miejscu stawia społeczeństwo<a
href="#ft10">[10]</a>. Prawo autorskie w&nbsp;USA ma istnieć ze względu
na&nbsp;odbiorców; zyski dla wydawców i&nbsp;autorów nie są ustanowione ze
względu na&nbsp;te dwie grupy, lecz&nbsp;tylko jako zachęta do&nbsp;zmiany
ich zachowania. Jak stwierdził Sąd Najwyższy w&nbsp;sprawie Fox Film
Corp. vs Doyal: &bdquo;Wyłączny przedmiot zainteresowania Stanów
Zjednoczonych i&nbsp;podstawowy cel nadawania monopolu [praw autorskich]
leży w&nbsp;ogólnych korzyściach, jakie społeczeństwo wynosi z&nbsp;pracy
autorów&rdquo;.<a href="#ft11">[11]</a></p>

<p>Jeśli społeczeństwo woli móc wykonywać w&nbsp;określonych wypadkach kopie,
nawet jeśli znaczy to, że&nbsp;nieco mniej dzieł będzie publikowanych, to
w&nbsp;konstytucyjnym rozumieniu praw autorskich wybór społeczeństwa jest
wiążący. Zabranianie społeczeństwu kopiowania tego, co chce skopiować, nie
może być w&nbsp;żaden sposób usprawiedliwione.</p>

<p>Od&nbsp;kiedy ta konstytucyjna decyzja została podjęta, wydawcy starają się
ją uchylić poprzez&nbsp;dezinformowanie społeczeństwa. Robią to powtarzając
argumenty, które z&nbsp;góry zakładają, że&nbsp;prawo autorskie jest
naturalnym prawem autorów (nie wspominając przy tym, że&nbsp;autorzy prawie
zawsze zrzekają się go na&nbsp;rzecz wydawców). Ludzie, którzy słyszą te
argumenty, przyjmują za&nbsp;oczywiste, że&nbsp;założenie to rzeczywiście
jest podstawą naszego systemu prawnego, chyba że&nbsp;mają silną świadomość,
że&nbsp;stoi ono w&nbsp;sprzeczności z&nbsp;podstawowymi przesłankami tegoż
systemu.</p>

<p>Ten błąd jest w&nbsp;tej chwili tak głęboko zakorzeniony, że&nbsp;ludzie,
którzy sprzeciwiają się nowym siłom związanym z&nbsp;prawem autorskim czują
potrzebę czynienia tego poprzez&nbsp;argumentowanie, że&nbsp;nawet autorzy
i&nbsp;wydawcy mogą być przez nie pokrzywdzeni. Dlatego&nbsp;James Boyle<a
href="#ft12">[12]</a> wyjaśnia, w&nbsp;jaki sposób surowy system prawa <a
href="#later-2">własności intelektualnej</a> może zakłócać pisanie nowych
dzieł. Jessica Litman<a href="#ft13">[13]</a> powołuje się na&nbsp;osłony
zapewniane przez prawo autorskie, które historycznie pozwoliły wielu nowym
nośnikom na&nbsp;zdobycie popularności. Pamela Samuelson<a
href="#ft14">[14]</a> ostrzega, że&nbsp;Biała Księga może zablokować rozwój
przemysłu informacyjnego &bdquo;trzeciej fali&rdquo; poprzez&nbsp;zamknięcie
świata w&nbsp;modelu ekonomicznym &bdquo;drugiej fali&rdquo;, pasującego
do&nbsp;czasów prasy drukarskiej.</p>

<p>Te argumenty mogą być bardzo efektywne w&nbsp;sprawach, w&nbsp;związku
z&nbsp;którymi można ich użyć, szczególnie w&nbsp;przypadku Kongresu
i&nbsp;Administracji zdominowanych przez zasadę &bdquo;Co jest dobre dla
General Media, jest dobre dla USA&rdquo;. Ale&nbsp;nie udaje się im ujawnić
zasadniczej nieprawdy, na&nbsp;której oparta jest ta dominacja;
w&nbsp;rezultacie są one nieefektywne w&nbsp;dalszej perspektywie. Kiedy
argumenty te wygrywają jedną bitwę, robią to bez&nbsp;budowania ogólnej
świadomości, która pomaga wygrywać następne. Jeśli będziemy odwoływać się
do&nbsp;tych argumentów za&nbsp;dużo i&nbsp;zbyt często, to ryzykujemy,
że&nbsp;wydawcy zdołają zmienić Konstytucję bez&nbsp;sprzeciwów.</p>

<p>Na&nbsp;przykład niedawno opublikowana deklaracja stanowiska Digital Future
Coalition, organizacji patronackiej, wylicza wiele powodów, by sprzeciwiać
się Białej Księdze dla dobra autorów, bibliotek, edukacji, biednych
Amerykanów, postępu technologicznego, ekonomicznej elastyczności i&nbsp;obaw
związanych z&nbsp;prywatnością&nbsp;&ndash; wszystkie one są słusznymi
argumentami, ale&nbsp;dotyczącymi mniej ważnych zagadnień<a
href="#ft15">[15]</a>. Rzuca się w&nbsp;oczy nieobecność na&nbsp;tej liście
najważniejszego ze wszystkich powodów: tego, że&nbsp;wielu Amerykanów
(prawdopodobnie większość) chce kontynuować robienie kopii. DFC nie
krytykuje głównego celu Białej Księgi, którym jest przekazanie większej
władzy wydawcom, a&nbsp;także jej centralnej decyzji, tj.&nbsp;odrzucenia
Konstytucji i&nbsp;postawienia wydawców ponad odbiorcami. To milczenie może
być potraktowane jako zgoda.</p>

<p>Sprzeciw wobec nacisku na&nbsp;przekazanie większej władzy wydawcom zależy
od&nbsp;szerokiej świadomości, że&nbsp;czytające i&nbsp;słuchające
społeczeństwo jest nadrzędne; że&nbsp;prawo autorskie istnieje dla
odbiorców, a&nbsp;nie vice versa. Jeśli społeczeństwo nie jest skłonne
zaakceptować pewnych mocy prawa autorskiego, to jest to ipso facto
usprawiedliwienie nie ustanawiania ich. Tylko poprzez&nbsp;przypominanie
społeczeństwu i&nbsp;prawodawcom o&nbsp;celu prawa autorskiego
i&nbsp;możliwości otwartego przepływu informacji możemy zapewnić,
że&nbsp;społeczeństwo będzie górą.</p>

<h3>PRZYPISY</h3>

<p id="ft2">[2] Informational Infrastructure Task Force, Intellectual Property and the
National Information Infrastructure: The Report of the Working Group on
Intellectual Property Rights (1995).</p>

<p id="ft3">[3] John Perry Barlow, Remarks at the Innovation and the Information
Environment Conference (listopad 1995). Barlow jest jednym
z&nbsp;założycieli Electronic Frontier Foundation, organizacji promującej
wolność wypowiedzi w&nbsp;mediach elektronicznych, a&nbsp;także byłym
tekściarzem Grateful Dead.</p>

<p id="ft4">[4] Gary Glisson, Remarks at the Innovation and the Information Environment
Conference (listopad 1995); zobacz także Gary Glisson, A&nbsp;Practitioner's
Defense of the NII White Paper, 75 Or. L.&nbsp;Rev. (1996) (popiera Białą
Księgę). Glisson jest partnerem i&nbsp;przewodniczącym Intellectual Property
Group w&nbsp;Lane Powell Spears Lubersky w&nbsp;Portland, w&nbsp;stanie
Oregon.</p>

<p id="ft5">[5] Steven Winter, Remarks at the Innovation and the Information Environment
Conference (listopad 1995). Winter jest profesorem na&nbsp;wydziale prawa
Uniwersytetu Miami.</p>

<p id="ft6">[6] Winter, supra przypis 5.</p>

<p id="ft7">[7] Zobacz Laurence H. Tribe, The Constitution in Cyberspace: Law and
Liberty Beyond the Electronic Frontier, Humanist, wrzesień/październik 1991,
s.&nbsp;15.</p>

<p id="ft8">[8] Tim Sloan, Remarks at the Innovation and the Information Environment
Conference (listopad 1995). Sloan jest członkiem National Telecommunication
and Information Administration.</p>

<p id="ft9">[9] Zobacz Jane C. Ginsburg, A&nbsp;Tale of Two Copyrights: Liberary
Property in Revolutionary France and America, w:&nbsp;Of Authors and
Origins: Essays on Copyright Law 131, 137-38 (pod redakcją B.&nbsp;Shermana
i&nbsp;A.&nbsp;Strowela, 1994) (mówi, że&nbsp;twórcy Konstytucji
albo&nbsp;chcieli &bdquo;podporządkować interes autorów publicznemu
dobru&rdquo;, albo&nbsp;&bdquo;traktować prywatne i&nbsp;publiczne
interesy&hellip; bezstronnie.&rdquo;).</p>

<p id="ft10">[10] Konstytucja USA, art. I, par. 8, p. 8 (&bdquo;Kongres ma prawo&hellip;
popierać rozwój nauki i&nbsp;użytecznych umiejętności przez zapewnienie
na&nbsp;określony czas autorom i&nbsp;wynalazcom wyłącznych praw do&nbsp;ich
dzieł czy&nbsp;wynalazków.&rdquo; [<i>Konstytucje Wielkiej Brytanii, Stanów
Zjednoczonych, Belgii, Szwajcarii</i>, A.&nbsp;Burda, M.&nbsp;Rybicki
(red.), Wrocław-Warszawa-Kraków&nbsp;1970]).</p>

<p id="ft11">[11] 286 U.S. 123, 127 (1932).</p>

<p id="ft12">[12] James Boyle, Remarks at the Innovation and the Information Environment
Conference (listopad 1995). Boyle jest profesorem prawa
na&nbsp;Uniwersytecie Amerykańskim w&nbsp;Waszyngtonie.</p>

<p id="ft13">[13] Jessica Litman, Remarks at the Innovation and the Information
Environment Conference (listopad 1995). Litman jest profesorem
na&nbsp;wydziale prawa Uniwersytetu Stanowego Wayne w&nbsp;Detroit,
w&nbsp;stanie Michigan.</p>

<p id="ft14">[14] Pamela Samuelson, The Copyright Grab, Wired, styczeń 1996. Samuelson
jest profesorem na&nbsp;Wydziale Prawa Uniwersytetu Cornell.</p>

<p id="ft15"><!-- (available at URL:
<a href="http://home.worldweb.net/dfc/press.html">
http://home.worldweb.net/dfc/press.html</a>)-->
[15] Digital Future Coalition, Broad-Based Coalition Expresses Concern Over
Intellectual Property Proposals, 15 listopada&nbsp;1995.</p>

<h3>PÓŹNIEJSZE UWAGI</h3>

<p id="later-1">[1] Ten artykuł to część przebytej przeze mnie drogi, która doprowadziła
mnie do&nbsp;dostrzeżenia <a href="/philosophy/not-ipr.html">stronniczości
i&nbsp;pomieszania tkwiących w&nbsp;terminie &bdquo;własność
intelektualna&rdquo;</a>. Dziś uważam, że&nbsp;ten termin nigdy,
pod&nbsp;żadnym pozorem nie powinien być używany.</p>

<p id="later-2">[2] Tutaj popełniłem modny błąd pisząc &bdquo;własność intelektualna&rdquo;,
podczas gdy miałem na&nbsp;myśli po&nbsp;prostu &bdquo;prawo
autorskie&rdquo;. Tak jak wtedy, gdy ktoś pisze &bdquo;Europa&rdquo;, gdy
chodzi mu o &bdquo;Francję&rdquo;&nbsp;&ndash; co rodzi pomieszanie, którego
przecież łatwo uniknąć.</p>
<div class="translators-notes">

<!--TRANSLATORS: Use space (SPC) as msgstr if you don't have notes.-->
 </div>
</div>

<!-- for id="content", starts in the include above -->
<!--#include virtual="/server/footer.pl.html" -->
<div id="footer">
<div class="unprintable">

<p>Wszelkie pytania dotyczące GNU i&nbsp;FSF prosimy kierować na&nbsp;adres <a
href="mailto:gnu@gnu.org">&lt;gnu@gnu.org&gt;</a>. Inne metody kontaktu
z&nbsp;FSF można znaleźć na&nbsp;stronie <a
href="/contact/contact.html">kontakt</a> <br /> Informacje o niedziałających
odnośnikach oraz&nbsp;inne poprawki (lub propozycje) prosimy wysyłać
na&nbsp;adres <a
href="mailto:web-translators@gnu.org">&lt;web-translators@gnu.org&gt;</a>.</p>

<p>
<!-- TRANSLATORS: Ignore the original text in this paragraph,
        replace it with the translation of these two:

        We work hard and do our best to provide accurate, good quality
        translations.  However, we are not exempt from imperfection.
        Please send your comments and general suggestions in this regard
        to <a href="mailto:web-translators@gnu.org">

        &lt;web-translators@gnu.org&gt;</a>.</p>

        <p>For information on coordinating and submitting translations of
        our web pages, see <a
        href="/server/standards/README.translations.html">Translations
        README</a>. -->
Staramy się, aby&nbsp;tłumaczenia były wierne i&nbsp;wysokiej jakości,
ale&nbsp;nie jesteśmy zwolnieni z&nbsp;niedoskonałości. Komentarze odnośnie
tłumaczenia polskiego oraz&nbsp;zgłoszenia dotyczące chęci współpracy
w&nbsp;tłumaczeniu prosimy kierować na&nbsp;adres <a
href="mailto:www-pl-trans@gnu.org">www-pl-trans@gnu.org</a>. <br /> Więcej
informacji na&nbsp;temat koordynacji oraz&nbsp;zgłaszania propozycji
tłumaczeń artykułów znajdziecie na&nbsp;<a
href="/server/standards/README.translations.html">stronie tłumaczeń</a>.</p>
</div>

<p>Copyright &copy; 1996, 1999, 2016 Richard M. Stallman</p>

<p>Ta strona jest dostępna na&nbsp;<a rel="license"
href="http://creativecommons.org/licenses/by-nd/4.0/deed.pl">licencji
Creative Commons Uznanie autorstwa&nbsp;&ndash; Bez&nbsp;utworów zależnych
4.0 Międzynarodowe</a>.</p>

<!--#include virtual="/server/bottom-notes.pl.html" -->
<div class="translators-credits">

<!--TRANSLATORS: Use space (SPC) as msgstr if you don't want credits.-->
Tłumaczenie: Radek Moszczyński 2004; poprawki: Wojciech Kotwica 2005, 2006,
Jan Owoc 2016.</div>

<p class="unprintable"><!-- timestamp start -->
Aktualizowane:

$Date: 2019/07/09 11:28:39 $

<!-- timestamp end -->
</p>
</div>
</div>
</body>
</html>