path: root/talermerchantdemos/blog/articles/pl/dat.html

<!--#set var="ENGLISH_PAGE" value="/philosophy/dat.en.html" -->

<!--#include virtual="/server/header.pl.html" -->
<!-- Parent-Version: 1.77 -->

<!-- This file is automatically generated by GNUnited Nations! -->
<title>Właściwy sposób opodatkowania DAT - Projekt GNU - Fundacja Wolnego
Oprogramowania (FSF)</title>

<!--#include virtual="/philosophy/po/dat.translist" -->
<!--#include virtual="/server/banner.pl.html" -->
<h2>Właściwy sposób opodatkowania DAT</h2>

<p><a href="http://www.stallman.org/"><strong>Richard Stallman</strong></a></p>

<p><em>[Ten artykuł nie dotyczy oprogramowania, nie bezpośrednio. Dotyczy
podobnego zagadnienia o kopiowaniu muzyki.]</em></p>

<p><em>[Po raz pierwszy ten artykuł został opublikowany w&nbsp;magazynie Wired
w&nbsp;1992 roku. Tekst nie został zmieniony, jednakże dodałem parę słów
kursywą w&nbsp;kwadratowych nawiasach lub&nbsp;innym oznaczeniem.]</em></p>

<p><em>[Pierwotnie artykuł był (wtedy hipotetycznie) o zagadnieniu kopiowania
muzyki za&nbsp;pomocą (wtedy dopiero pojawiających się) cyfrowych taśm,
ponieważ&nbsp;podatek w&nbsp;USA miał tego dotyczyć. W&nbsp;obecnych czasach
może dotyczyć dzielenia się plikami w&nbsp;Internecie.]</em></p>

<p><em>[Ś.p. Francis Muguet z&nbsp;moją pomocą rozwinął inne podejście, które
zawiera niektóre te pomysły, o nazwie Global Patronage System
(fr. M&eacute;c&eacute;nat Global) [globalny system patronatu&nbsp;&ndash;
przyp. tłum.]. Popieram oba rozwiązania, co znaczy że&nbsp;możemy wybrać
jeden z&nbsp;nich.]</em></p>

<p>Potentaci firm nagraniowych/wytwórni muzycznych nie lubią cyfrowego zapisu
dźwięku (<abbr title="Digital Audio Tape">DAT</abbr>), dzięki któremu można
zrobić doskonałe kopie nagrań muzycznych. Obawiają się, że&nbsp;konsumenci
przestaną kupować muzykę a&nbsp;będą kopiować ją samodzielnie.</p>

<p>Grożąc rozprawami sądowymi, uzyskali zgodę od&nbsp;twórców DAT że&nbsp;będą
płacić podatek od&nbsp;każdego odtwarzacza DAT i&nbsp;każdej taśmy DAT
sprzedanego konsumentowi. Ta opłata jest dzielona na&nbsp;różnych członków
biznesu: muzyków, kompozytorów, wydawców i&nbsp;studia nagraniowe. Dodatkowo
wytwórcy DAT zgodzili się na&nbsp;uszkodzenie DAT by zrobienie kopii kopii
było niemożliwe.</p>

<p>Teraz firmy nagraniowe proszą Kongres by uchwalił ustawę przekształcającą tą
opłatę w&nbsp;podatek i&nbsp;o zakaz wytwarzania odtwarzaczy DAT
bez&nbsp;narzuconych ograniczeń.</p>

<p>Podanym powodem nałożenia podatku jest &bdquo;rekompensata&rdquo; dla
muzyków za&nbsp;kopie dokonane przez indywidualnych posiadaczy
DAT. Jednakże, 57 procent zebranych funduszy pójdzie do&nbsp;firm
nagraniowych i&nbsp;wydawców&nbsp;&ndash; zostawiając mniej niż połowę
ludziom, którzy uczestniczyli w&nbsp;procesie twórczym. Tymczasem,
użytkownicy DAT nie będą mogli w&nbsp;pełni korzystać z&nbsp;możliwości
technologi DAT.</p>

<p>Oto propozycja dla innego systemu opodatkowania i&nbsp;odtwarzaczy DAT
i&nbsp;taśm DAT&nbsp;&ndash; taki zaprojektowany do&nbsp;obsługi muzyki,
a&nbsp;nie do&nbsp;zaspokojenia własnych interesów.</p>

<ul>
<li>Zebranie fundusze z&nbsp;podatku od&nbsp;odtwarzaczy DAT i&nbsp;taśm DAT
w&nbsp;taki sposób, jak obecnie proponują.</li>
<li>Użycie systemu badań do&nbsp;pomiaru stopnia kopiowania każdego utworu
muzycznego.</li>
<li>Dystrybucja tych środków w&nbsp;całości do&nbsp;ludzi, którzy tworzą muzykę.</li>
<li>Dostosowanie udziału każdego z&nbsp;uczestników tak, aby&nbsp;zwiększa się
wolniej z&nbsp;każdą kolejną kopią. To w&nbsp;lepszym stopniu adekwatnie
rozprowadza fundusze wielu muzykom.</li>
<li>Nie wprowadzać żadnych ograniczeń w&nbsp;funkcjonowaniu DAT.</li>
</ul>

<h3>Jaki jest cel praw autorskich?</h3>

<p>Przemysł fonograficzny przedstawia swój wniosek jako sposób
aby&nbsp;&bdquo;zrekompensować&rdquo; muzyków, zakładając, że&nbsp;mają
prawo do&nbsp;zapłaty za&nbsp;każdy egzemplarz wykonany. Wielu Amerykanów
uważa, że&nbsp;​​prawo autorskie odzwierciedla naturalne prawem autorów
i&nbsp;muzyków&nbsp;&ndash; że&nbsp;mają prawo do&nbsp;specjalnej opieki
polityki publicznej. Niemniej jednak, każdy prawnik specjalizujący się
w&nbsp;tej dziedzinie wie, że&nbsp;to nieporozumienie, i&nbsp;że ten pogląd
został odrzucony przez amerykański system prawny.</p>

<p>Cel praw autorskich, wymieniony w&nbsp;Konstytucji Stanów Zjednoczonych,
jest &bdquo;promowanie postępu nauki i&nbsp;humanistyki&bdquo;. Postęp
w&nbsp;muzyce oznacza nową i&nbsp;zróżnicowaną muzykę z&nbsp;której
publiczność może się cieszyć: prawo autorskie ma na&nbsp;celu promowanie
dobra publicznego, a&nbsp;nie prywatnego.</p>

<p>Jednak&nbsp;prawa autorskich są często traktowane jako naturalne prawo przez
laików i&nbsp;polityków, co często prowadzi do&nbsp;błędnych decyzji
na&nbsp;temat polityki praw autorskich. Nawet sądy, określające szczegóły
systemu praw autorskich, często pozwalają aby&nbsp;ta myśl przesączała, mimo
iż ma być wykluczona. Jest to koncepcyjny błąd, ponieważ&nbsp;błędnie
oznacza środki (prawa autorskie) do&nbsp;większego celu (postęp), jako cel
sam w&nbsp;sobie.</p>

<p>Promowanie postępu w&nbsp;sztuce z&nbsp;natury nie uzasadnia poglądu,
że&nbsp;autorzy mają prawo do&nbsp;określonego rodzaju praw autorski,
ani&nbsp;nawet, że&nbsp;prawa autorskie muszą w&nbsp;ogóle istnieć. Prawa
autorskie są uzasadnione jeśli korzyści z&nbsp;postępu przekraczają ciężar,
który prawa autorskie nakładają na&nbsp;wszystkich, za&nbsp;wyjątkiem
właściciela praw autorskich.</p>

<p>W&nbsp;jaki sposób zrobić bilans zysków i&nbsp;strat? To zależy częściowo
od&nbsp;faktów (w&nbsp;jaki sposób dany akt prawny wpływa na&nbsp;muzykę
i&nbsp;słuchaczy muzyki), a&nbsp;częściowo od&nbsp;naszych sądów
przypisujących wartość tym wynikom.</p>

<p>Załóżmy, że&nbsp;warto opłacać podatek DAT, jeśli w&nbsp;wyniku jest
znaczący wzrost aktywności muzycznej, i&nbsp;zbadajmy jak powinniśmy ułożyć
szczegóły tego podatku w&nbsp;celu maksymalizacji
korzyści. Ale&nbsp;najpierw przyjrzyjmy się podstawowym zasadom
i&nbsp;faktom, które mają wpływ na&nbsp;badania.</p>

<h3>Malejące zwroty</h3>

<p>Prawo malejących zwrotów jest ogólną zasadą ekonomii. Stwierdza ona,
że&nbsp;​​każdy dodatkowy przyrost nakładów lub&nbsp;funduszy przeznaczonych
na&nbsp;dany cel daje zazwyczaj coraz mniejszy przyrost wyników. Istnieją
wyjątki od&nbsp;tego prawa, ale&nbsp;są one lokalne; jeśli nadal będziecie
zwiększali nakłady, w&nbsp;końcu zostawimy wyjątki w&nbsp;tyle.</p>

<p>Na&nbsp;przykład, można ruch upłynnić poprzez&nbsp;poprawę dróg. Dodawanie
jednego pasa do&nbsp;20 km zatłoczonych dróg w&nbsp;mieście, może zwiększyć
średnią prędkość ruchu o&nbsp;15 km na&nbsp;godzinę. Dodanie drugiego pasa
ruchu na&nbsp;tych drogach nie da takiej samej poprawy; może to zwiększyć
średnią prędkość tylko o&nbsp;kolejne 5 km na&nbsp;godzinę. Kolejny
dodatkowy pas ruchu może być całkiem bez&nbsp;różnicy w&nbsp;przypadku gdy
korków już nie ma. Jednak&nbsp;każdy kolejny pas ruchu spowoduje większe
zaburzenia, ponieważ&nbsp;coraz więcej budynków musi być rozebranych,
aby&nbsp;zrobić miejsce.</p>

<p>Kiedy stosuje się to do&nbsp;działalności muzyków, prawo malejących zwrotów
mówi nam, że&nbsp;każdy kolejny wzrost dochodów przeznaczony
dla&nbsp;muzyków będzie miał mniejszy wpływ na&nbsp;ilość kreatywności
w&nbsp;dziedzinie muzyki.</p>

<p>Prawo malejących zwrotów jest pierwszym powód do&nbsp;odrzucenia idei,
że&nbsp;jakiekolwiek wykorzystanie muzyki &bdquo;powinno&rdquo; być objęte
prawem autorskim. Nie ma nic do&nbsp;zyskania, starając się zagwarantować
kontrolę właścicielom nad&nbsp;wszystkimi możliwymi aspektami wykorzystania
muzyki lub&nbsp;dając im udział finansowy w&nbsp;każdym możliwym rynku
wtórnym. Rozszerzenie praw autorskich może tylko &bdquo;promować
postęp&bdquo; do&nbsp;pewnego momentu. Dalsze rozszerzenia zwiększą jedynie
to, co publiczność płaci właścicielom za&nbsp;to, co zrobią
i&nbsp;tak. Rozszerzenie praw autorskich poza tym punktem jest
z&nbsp;pewnością niepożądane.</p>

<h3>Kompromisy</h3>

<p>Osoby z&nbsp;ukrytym interes w&nbsp;rozszerzeniu praw autorskich
rozpoczynają dyskusję twierdząc, że&nbsp;prawo autorskie
&bdquo;powinno&rdquo; być przedłużane na&nbsp;ile to
możliwe. Ale&nbsp;zasada malejących przychodów podpowiada, że&nbsp;to
twierdzenie jest nieprawdopodobne. Więc&nbsp;cofają się na&nbsp;stanowisko,
że&nbsp;prawa autorskie powinny być rozszerzone, aby&nbsp;zmaksymalizować
tempo postępu. Ale&nbsp;to też jest źle, ponieważ&nbsp;ignoruje istnienie
innych kompromisów. Prawa autorskie nakłada koszty i&nbsp;obciążenia
publiczne, jak każdy inny projekt rządowy. Świadczenie może nie być warte
swojej ceny.</p>

<p>Rząd spełnia wiele ważnych funkcji, ale&nbsp;niewielu powie, że&nbsp;jedna
z&nbsp;tych funkcji powinna zostać rozszerzona w&nbsp;celu maksymalizacji
produkcji. Na&nbsp;przykład, rządy budują drogi, a&nbsp;to jest bardzo
przydatne. Ale&nbsp;niewielu przywódców opowiada się za&nbsp;budową każdej
drogi, która mogła zostać zbudowana. Budownictwo drogowe jest kosztowne
i&nbsp;obywatele mają inne zastosowania dla swoich pieniędzy. Zbyt duże
skupienie się na&nbsp;budowie dróg oznacza, że&nbsp;​​inne społeczne
i&nbsp;indywidualne potrzeby będą niezaspokojone.</p>

<p>Te same rozważania odnoszą się do&nbsp;indywidualnych decyzji. Wydając
więcej pieniędzy, można kupić większy i&nbsp;ładniejszy dom. Większość ludzi
wolałaby droższy dom, jeśli wszystko inne  pozostałoby
niezmienione. Ale&nbsp;biorąc pod&nbsp;uwagę ograniczone zasoby,
w&nbsp;pewnym momencie wydawanie więcej na&nbsp;dom staje się nieefektywną
alokacją zasobów.</p>

<p>Prawa autorskie nie wydają środków publicznych bezpośrednio,
ale&nbsp;obciążają każdego obywatela kosztem&nbsp;&ndash; utratą
wolności. Im szerszy zasięg praw autorskich, tym więcej płacimy
za&nbsp;wolność. Możemy woleć pozostawić część naszych wolności zamiast je
zamieniać. Musimy ocenić każdą decyzje w&nbsp;polityce praw autorskich przez
porównanie korzyści z&nbsp;kosztami.</p>

<h3>&bdquo;Zachęta&rdquo; jest niewłaściwą koncepcja</h3>

<p>Ideą pieniężnej zachęty do&nbsp;tworzenia muzyki opiera się
na&nbsp;nieporozumieniu. Muzycy głównie mają nadzieję na&nbsp;innego rodzaju
nagrodę; muszą. Bardzo niewielu muzyków bogaci się na&nbsp;swojej muzyce;
utalentowana osoba, której głównym celem jest bogactwo musiałaby szukać
w&nbsp;inny sposób.</p>

<p>W&nbsp;rzeczywistości, badania psychologiczne pokazują, że&nbsp;pragnienie
zewnętrznej nagrody (np. zysk) generalnie utrudnia działalność twórczą,
takich jak pisanie muzyki. Ludzie, którzy robią to dobrze zwykle to robią
dla samego siebie.</p>

<p>To nie znaczy, że&nbsp;muzycy nie dbają o pensję. Większość ma nadzieję,
że&nbsp;utrzyma się z&nbsp;muzyki, i&nbsp;będą mogli oddawać swój czas
na&nbsp;to. Tak długo, jak zarabiają na&nbsp;życie, będą tworzyć muzykę
najlepiej jak potrafią. Możemy życzyć im, aby&nbsp;zarabiali trochę więcej
niż jedynie wystarczająco, aby&nbsp;mogli żyć tak dobrze jak większość
Amerykanów. Jednak, aby&nbsp;zapewnić im bogactwo ponad to niewiele daje
publiczności&nbsp;&ndash; jest to sprawa malejących zwrotów.</p>

<p>Rozumiejąc to, rozważmy teraz jak podatek na&nbsp;taśmy DAT mógłby zostać
zaprojektowany aby&nbsp;służyć zamierzonym celom praw autorskich.</p>

<h3>Kto powinien otrzymać fundusze</h3>

<p>Jeśli celem podatku DAT jest lepsze wynagrodzenie dla muzyków
i&nbsp;kompozytorów, to całe zgromadzone pieniądze powinny trafić
do&nbsp;nich, a&nbsp;nie tylko 43 procent. Muzycy i&nbsp;kompozytorów są ci,
którzy naprawdę tworzą muzykę. W&nbsp;zasadzie moglibyśmy obyć się całkiem
bez&nbsp;firm fonograficznych.</p>

<p>Firmy fonograficzne udzielają przydatną usługę: rozprowadzają wcześniej
nagraną kopię muzyki, zwykle o&bdquo;wysokiej jakości. Szeroko się korzysta
z&nbsp;tej usługi, i&nbsp;prawdopodobnie tak pozostanie. I&nbsp;jest
sprawiedliwe, że&nbsp;nabywca nagrania powinien płacić za&nbsp;tą
usługę. Ale&nbsp;słuchacze wykonujący kopie dla siebie lub&nbsp;dla swoich
znajomych nie korzystają z&bdquo;tej usługi; używają tylko pracy muzyków
i&nbsp;kompozytorów. Wytwórnie przyczyniają się jedynie incydentalnie
i&nbsp;ich rola nie jest istotna.</p>

<h3>Podział funduszy</h3>

<p>Jaką część przychodów podatkowych powinien każdy muzyk lub&nbsp;kompozytor
dostać? Propozycja wytwórni była aby&nbsp;podzielić pieniądze
proporcjonalnie do&nbsp;sprzedaży płyt.</p>

<p>Ma sens aby&nbsp;rozprowadzić fundusze w&nbsp;oparciu o to ile danego muzyka
praca jest powielana, mniej lub&nbsp;bardziej. Ale&nbsp;użycie ścisłej
proporcjonalności nie jest najlepszym podziałem. Jeśli każdy muzyk zyskuje
udział w&nbsp;ścisłej proporcji do&nbsp;ilości kopiowanej muzyki, to duża
część trafi do&nbsp;kilku gwiazd, którzy się staną jeszcze bogatsi niż
teraz. To nie przyczyni się do&nbsp;promowania kultury muzycznej
i&nbsp;różnorodności.</p>

<p>Możemy promować muzykę bardziej efektywnie poprzez&nbsp;zmniejszanie dopłat
z&nbsp;podatku w&nbsp;ramach wzrostu ilości kopii. Na&nbsp;przykład, możemy
obliczyć &bdquo;skorygowaną liczbę kopii&rdquo;, która od&nbsp;pewnego
punktu, zwiększa się wolniej niż rzeczywista liczba.</p>

<p>Celem tego zmniejszania byłoby aby&nbsp;szerzej rozprowadzić fundusze,
utrzymując więcej muzyków na&nbsp;adekwatnym poziomie. Zachęca to
różnorodność, która jest tym, co prawa autorskie mają robić.</p>

<p>Rząd USA ustanowił już program finansowania różnorodności w&nbsp;sztuce:
<abbr title="National Endowment for the
Arts">NEA</abbr>. Jednak&nbsp;dotacje NEA są udzielane subiektywnie, co
czyni je centrum kontrowersji, czasami ponieważ&nbsp;kilku członków
społeczeństwa zdecydowanie nie lubią danego utworu, a&nbsp;czasami
bo&nbsp;mało kto go szczególnie nie lubi. Rozkładanie przychodów podatku DAT
również będzie miało efekt wspierania mniej popularnych
muzyków. Jednak&nbsp;nie będzie wspierać muzyków, których utworów nikt nie
lubi. Ponadto, ponieważ&nbsp;nie pociąga za&nbsp;sobą osądu, żadnych
arbitralnych decyzji, nie ma miejsca na&nbsp;sprzeciw w&nbsp;związku
z&nbsp;szczególnym przypadkiem.</p>

<p><em>[Później zadano mi ciekawe pytanie: jaka organizacja by
&bdquo;zarządzała&rdquo; podziałem tych funduszy. Ponieważ&nbsp;to są
pieniądze z&nbsp;podatków, agencja rządowa powinna zbierać podatków
i&nbsp;dokonywać dystrybucji funduszy. Prywatne organizacje nie powinny być
zaangażowane.]</em></p>

<h3>Zachęcanie do&nbsp;kopiowania w&bdquo;domach</h3>

<p>Wniosek wytwórni zawiera wymóg, aby&nbsp;utrudnić użytkownikom
kopiowanie. W&nbsp;szczególności wymaga ono aby&nbsp;odtwarzacze DAT dla
konsumentów odmówiły skopiowania kopii, która została wykonana
na&nbsp;odtwarzaczu DAT dla konsumentów. Argument za&nbsp;tym wymogiem jest
oparty na&nbsp;założeniu, że&nbsp;kopiowanie w&nbsp;domu jest w&nbsp;jakiś
sposób niesprawiedliwe.</p>

<p>W&nbsp;przeszłości, wiele osób uważało to za&nbsp;niesprawiedliwe,
ponieważ&nbsp;zmniejszało dochody muzyków. Podatek DAT sprawia,
że&nbsp;​​ten powód jest nieaktualny. Gdy&nbsp;kopiowanie w&bdquo;domach
przyczynia się do&nbsp;dochodu muzyków, poprzez&nbsp;podatek DAT, nie ma już
powodu aby&nbsp;zniechęcać kopiowanie.</p>

<p>Dlatego&nbsp;też, jeśli podatek DAT jest przyjęty, możliwość kopiowania taśm
DAT nie powinna być ograniczona. Kopiowanie w&nbsp;domu jest bardziej
efektywne niż firmy fonograficzne i&nbsp;sklepy muzyczne; melomani powinni
być zachęcani do&nbsp;korzystania z&nbsp;domowego kopiowania jak najwięcej.</p>

<h3>Pomiar wykorzystania każdego utworu</h3>

<p>Dziś prawie wszystkie nagrania muzyczne w&nbsp;Stanach Zjednoczonych są
kupowane w&nbsp;sklepach muzycznych; kopiowanie samemu w&nbsp;domu jest
niewielkim ułamkiem. Prawdopodobnie długo jeszcze tak zostanie,
ponieważ&nbsp;sklepy muzycznych to miejsce, gdzie można znaleźć konkretny
utwór lub&nbsp;przeglądać szeroki wybór utworów. Tak długo jak to pozostaje
prawdą, zwykle można oszacować ilość słuchaczy na&nbsp;postawie liczby
sprzedanych płyt.</p>

<p>W&nbsp;pewnym momencie kopiowanie w&nbsp;domu może się stać tak powszechne,
że&nbsp;oszacowanie popularności na&nbsp;podstawie sprzedaży może być
niezadowalające. To już jest niezadowalające dla muzyków, którzy
rozprowadzają samodzielnie bez&nbsp;pomocy wytwórni płytowych; a&nbsp;jeżeli
są muzycy, którzy potrzebują dodatkowego wsparcia, są to właśnie ci. Musimy
w&nbsp;inny sposób oszacować wykorzystanie danego utworu, w&nbsp;celu
dystrybucji środków podatkowych.</p>

<p>Możemy oszacować na&nbsp;podstawie sondaży. Od&nbsp;czasu do&nbsp;czasu,
personel badania pytałby losowe osoby jakie mają kopie muzyki objętą prawami
autorskimi. Pytani obywatele nie byliby zobowiązani
do&nbsp;odpowiedzi. Żadna kara ani&nbsp;wina nie obciążałaby osoby, które
mają kopie, więc&nbsp;większość osób by chętnie uczestniczyła. Fani mieliby
nadzieję, że&nbsp;zostaną wybrani aby&nbsp;mogli się przyczynić
do&nbsp;liczby fanów swoich ulubionych zespołów muzycznych.</p>

<p>Aby&nbsp;badanie było bardziej wydajne i&nbsp;na&nbsp;szerszej bazie (a
zatem&nbsp;bardziej precyzyjne), może być zautomatyzowane. Biuro badania
mogłoby wysyłać pocztą karty pamięci odczytu i&nbsp;zapisu, które można
podłączyć na&nbsp;chwilę do&nbsp;maszyny DAT, i&nbsp;odesłać
z&nbsp;powrotem. Z&nbsp;odpowiednim przemyśleniem, biuro badań by nie
wiedziało kto przysłał daną kartę, a&nbsp;więc kto co skopiował,
ale&nbsp;mieliby nadal dokładną sumę.</p>

<h3>Wnioski</h3>

<p>Firmy fonograficzne proponują doskonały sposób opodatkowania publiczności
aby&nbsp;zwiększyć swoje dochody, ale&nbsp;to nie jest uzasadniony cel praw
autorskich. Dzięki szczególnej uwadze na&nbsp;celu praw autorskich,
a&nbsp;nie dotychczasowych środkach, możemy zaprojektować system, który
wspiera muzyków, dając obywatelom pełną wolność do&nbsp;kopiowania muzyki,
jak chcą.</p>

<h3>Co możecie zrobić</h3>

<p><em>[Ta część nie jest już aktualna; jest za&nbsp;późno,
ponieważ&nbsp;ustawa o podatku na&nbsp;DAT została przyjęta w&nbsp;1992
r. i&nbsp;rejestratory DAT są i&nbsp;tak obecnie
przestarzałe. Jednak&nbsp;sama metoda może wspierać muzyków i&nbsp;innych
artystów w&nbsp;świecie, gdzie dzielenie się kopiami w&nbsp;Internecie
zostało zalegalizowane.]</em></p>

<p>Lobbyści wytwórni ciężko pracują, aby&nbsp;przepchnąć ich formę podatku
na&nbsp;DAT. Niewiele jest zorganizowanej opozycji, i&nbsp;niewiele jest
publicznych debat. Ich projekt ustawy został już wysłany z&nbsp;komisji
w&nbsp;Senacie.</p>

<p>Ten artykuł proponuje alternatywę dla planu wytwórni. Aby&nbsp;ta
alternatywa, lub&nbsp;jakakolwiek inna, miała szansę, musimy najpierw
zapobiec pośpiesznemu przyjęciu planu wytwórni. Aby&nbsp;tego dokonać,
należy pisać listy do:</p>

<blockquote>
<p>Congressman Barney Frank<br />
437 Cherry St<br />
West Newton, MA 02165</p>
<p>Senator Metzenbaum<br />
United States Senate<br />
Washington, DC 20510</p>
<p>House Subcommittee on Intellectual Property<br />
House of Representatives<br />
Washington, DC 20515</p>
</blockquote>

<p>Nalegajcie na&nbsp;Kongres aby&nbsp;odrzucił projekt ustawy wytwórni,
aby&nbsp;ta i&nbsp;inne alternatywne rozwiązania mogły być należycie
uwzględnione. To zajmie tylko kilka minut aby&nbsp;napisać krótki list,
ale&nbsp;w&nbsp;połączeniu z&nbsp;innymi listami ludzi, może zrobić wiele
dobrego.</p>

<p>Jeśli znacie muzyków, kompozytorów, lub&nbsp;autorów tekstów piosenek,
dajcie im kopię niniejszego artykułu. Wielu muzyków preferuje tą alternatywę
zamiast podatku wytwórni fonograficznych, i&nbsp;mają silną motywację
do&nbsp;działania w&nbsp;sprawach, które ich dotyczą.</p>

<div class="translators-notes">

<!--TRANSLATORS: Use space (SPC) as msgstr if you don't have notes.-->
 </div>
</div>

<!-- for id="content", starts in the include above -->
<!--#include virtual="/server/footer.pl.html" -->
<div id="footer">
<div class="unprintable">

<p>Wszelkie pytania dotyczące GNU i&nbsp;FSF prosimy kierować na&nbsp;adres <a
href="mailto:gnu@gnu.org">&lt;gnu@gnu.org&gt;</a>. Inne metody kontaktu
z&nbsp;FSF można znaleźć na&nbsp;stronie <a
href="/contact/contact.html">kontakt</a> <br /> Informacje o niedziałających
odnośnikach oraz&nbsp;inne poprawki (lub propozycje) prosimy wysyłać
na&nbsp;adres <a
href="mailto:web-translators@gnu.org">&lt;web-translators@gnu.org&gt;</a>.</p>

<p>
<!-- TRANSLATORS: Ignore the original text in this paragraph,
        replace it with the translation of these two:

        We work hard and do our best to provide accurate, good quality
        translations.  However, we are not exempt from imperfection.
        Please send your comments and general suggestions in this regard
        to <a href="mailto:web-translators@gnu.org">

        &lt;web-translators@gnu.org&gt;</a>.</p>

        <p>For information on coordinating and submitting translations of
        our web pages, see <a
        href="/server/standards/README.translations.html">Translations
        README</a>. -->
Staramy się, aby&nbsp;tłumaczenia były wierne i&nbsp;wysokiej jakości,
ale&nbsp;nie jesteśmy zwolnieni z&nbsp;niedoskonałości. Komentarze odnośnie
tłumaczenia polskiego oraz&nbsp;zgłoszenia dotyczące chęci współpracy
w&nbsp;tłumaczeniu prosimy kierować na&nbsp;adres <a
href="mailto:www-pl-trans@gnu.org">www-pl-trans@gnu.org</a>. <br /> Więcej
informacji na&nbsp;temat koordynacji oraz&nbsp;zgłaszania propozycji
tłumaczeń artykułów znajdziecie na&nbsp;<a
href="/server/standards/README.translations.html">stronie tłumaczeń</a>.</p>
</div>

<p>Copyright &copy; 1992, 2010, 2014, 2020 Richard M. Stallman</p>

<p>Ta strona jest dostępna na&nbsp;<a rel="license"
href="http://creativecommons.org/licenses/by-nd/4.0/deed.pl">licencji
Creative Commons Uznanie autorstwa&nbsp;&ndash; Bez&nbsp;utworów zależnych
4.0 Międzynarodowe</a>.</p>

<!--#include virtual="/server/bottom-notes.pl.html" -->
<div class="translators-credits">

<!--TRANSLATORS: Use space (SPC) as msgstr if you don't want credits.-->
Tłumaczenie: Jan Owoc 2012, Agnieszka Sznajder 2011.</div>

<p class="unprintable"><!-- timestamp start -->
Aktualizowane:

$Date: 2020/07/05 14:01:37 $

<!-- timestamp end -->
</p>
</div>
</div>
</body>
</html>